De laatste dagen

Eergisteren (3 augustus) zou mijn vader 87 jaar zijn geworden. Het is de eerste 3 augustus dat hij niet meer onder ons is. In de ochtend ging ik met mijn moeder naar de begraafplaats. Een mooie gedenksteen voor mijn vader met de woorden ‘Jezus brengt ons thuis.’ Terwijl we zo tussen de met groen en bloemen overstelpte herinneringsplekken lopen zegt mijn moeder ineens ‘al jaren en jaren terug zei die en die “het einde is zeer nabij”’. En zo zeiden we tegen elkaar: ‘Hoe lang blijft het einde zeer nabij?’

Verkiezingen

Maar zo af en toe word je met de neus op de feiten gedrukt en denk je bij jezelf ‘het kan nu niet lang meer duren’. Zo kreeg ik deze week een bijbeltekst van een collega op kantoor:

En weet dit, dat in de laatste dagen ontstaan zullen zware tijden
Want de mensen zullen zijn liefhebbers van zichzelven, geldgierig, laatdunkend, hovaardig, lasteraars, den ouderen ongehoorzaam, ondankbaar, onheilig, zonder natuurlijke liefde, onverzoenlijk, achterklappers, onmatig, wreed, zonder liefde tot de goeden.

2 Timoteüs 3:1-3, Statenvertaling

Leg deze woorden nou eens naast het nieuws van deze tijd: de onverzoenlijkheid (en onfatsoenlijkheid) van zelfmoord-terroristen en een maatschappij die de economie als het referentie punt van alles heeft gemaakt. Kijken we naar het spektakel van de Amerikaanse verkiezingen, dan zijn bovenstaande woorden van Paulus uit 2 Timoteüs ook van toepassing en niet uit de lucht gegrepen. De setting van Amerikaans besturen wordt gekenmerkt door een onvermogen om over je eigen schaduw heen te springen. Zo is het nog steeds niet gelukt om een rechter aan te stellen om daarmee het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten weer op volle sterkte te krijgen.

Keuzes

Er worden stemmen gehoord die thuishoren in een junglewereld in de trant van ‘eten of gegeten worden’ en ‘eigen volk eerst’. Vele Amerikanen zijn deze week geschrokken dat er zelfs geen respect getoond werd voor een familie die hun zoon hebben verloren toen hij zijn leven gaf als Amerikaans soldaat. Het geheel krijgt een sadistische wreedheid zonder weerga.

Wat betekent dat? Wat staat ons te doen?

De keuze voor de menselijke waardigheid en fatsoensnormen wordt door sommigen gezien als zwak terwijl het opkomen voor egoïstische motieven wel eens geponeerd wordt als sterk.

De zorgvuldig opgebouwde samenleving, geënt op christelijke uitgangspunten –liefde, vergeving, rechtvaardigheid, geduld, respect, vertrouwen–, lijkt in de westerse wereld uitgehold. Als ik zie wat er allemaal gaande is aan de andere kant van de oceaan, vraag ik me af: hoe zit het bij ons, waardoor laat ik mij leiden, hoe zien mijn keuzes als christen en adventist eruit?

Richten op geloof

Paulus, schrijvend naar zijn collega Timoteüs over de laatste dagen, was er niet gerust op. Zie ik de tekenen van de tijd of geloof ik dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen? En als we menen dat er redenen genoeg zijn om te constateren dat de wederkomst niet lang meer op zich laat wachten, wat betekent dat dan? Wat staat ons te doen? Volgens Paulus zouden we ons dan richten op geloof, geduld, liefde, doorzettingsvermogen. Of Jezus nu morgen terugkomt of over 50 jaar, de christen blijft zich onvermoeibaar inzetten voor het Koninkrijk van God.

Wat christenen te doen staat, is deze wereld een stukje mooier maken. Zie daarvoor de mooie en praktische bijbelstudielessen uit Dialoog van dit kwartaal. Ondertussen vertrouwen we erop dat Gods Koninkrijk komt, zonder graven en gedenkstenen – we vertrouwen erop dat Jezus ons daar brengt … thuis!